Istnieje ciekawy sojusz między historią a literaturą. Sojusz wprawdzie nie najbezpieczniejszy dla obydwu stron, skłaniający często do wzajemnych utarczek lub ograniczeń, jednak w rezul­tacie wzbogacający efekty działalności i historyka i pisarza. Lite­ratura w ogromnej mierze, a przecież nie dotyczy to tylko powie­ści historycznej, żywi się historią, zaś historia dzięki literaturze skuteczniej i trwalej dociera do odbiorcy, a także pełniej zako­rzenia się we współczesności.

Do tematu historycznego się­ga często w swoich utwo­rach znany w Polsce czeski powieściopisarz i dramaturg Ol­drich Danek, którego sztukę pt. "A jednak powrócę"*) (dokładne tłumaczenie z czeskiego powinno brzmieć "Powrócę do Pragi") mo­żemy oglądać na małej scenie Teatru Dramatycznego w War­szawie. Akcję sztuki i wynikające z niej konsekwencje przenosi autor do XIV-wiecznej Pragi. Rządy w Pradze sprawuje biskup Jan IV z Drażyc. Gwałtowny, choć prawy charakter bi­skupa, jego indywidualność, niechęć do wikłania się w zawiłości intrygi politycznej, a także dość świecki styl życia dworu biskupiego wplątują go w konflikt z kurią papieską w Awinionie. Jest to zresztą czas dla Ko­ścioła trudny. Nasilenie się walki o wpływy i zakres kompetencji z wła­dzą świecką, odcięcie od Rzymu, a także trudności finansowe kompliku­ją sytuację papiestwa. Zbyt samo­dzielni rządcy odległych diecezji są źle widziani w Kurii. Narastają ru­chy