Baczyńska nazwala "Księcia Niezłomnego" Słowackiego może nazbyt pompatycznie - "późnym owocem romantycznego zafascynowania twórczością Calderona ". Ale ten "późny owoc" - używając tego samego porównania - zachwyca przecież dojrzałością i pięknem. Baczyńska dołącza do tej długiej listy badaczy i krytyków (m.in. Tadeusz Miciński, Tadeusz Peiper, Juliusz Kleiner, Władysław Folkierski), którzy nie mają wątpliwości co do wyższości Słowackiego nad Calderonem - o książce "El príncipe constante/Książę Niezłomny" ze wstępem i opracowaniem Beaty Baczyńskiej pisze Anna Kuligowska-Korzeniewska w Nowych Książkach.

W dziesięciolecie śmierci Jerzego Grotowskiego i - chciałoby się dodać - w dwóchsetlecie narodzin Juliusza Słowackiego (co dla kultury narodowej wydaje się ważniejsze) Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu opublikował dwujęzyczne wydanie tragedii Pedra Calderona de la Barca w opracowaniu znakomitej hiszpanistki i teatrolożki Beaty Baczyńskiej. Miejsce tego utworu w dziejach Teatru Laboratorium 13 Rzędów jest niepodważalne: Jerzemu Grotowskiemu (reżyseria) i Ryszardowi Cieślakowi (wykonawca tytułowej roli) przyniosło światową sławę jako szczytowy punkt badań nad metodą aktorską oraz idealne wcielenie idei "teatru ubogiego". Baczyńska nie pomijając rzecz jasna tej niezwykłej i -jak się zdaje na zawsze złączonej z nazwiskiem Grotowskiego realizacji Księcia Niezłomnego, przypomina dzieje samej tragedii. El principe comtante ukazał się w Madrycie w 1636 r. w Pierwszej części dziel dramatycznych Calderona, ale na filologiczne opracowanie (w t