Teatr Polski w Bydgoszczy: TERMOPILE POLSKIE Tadeusza Micińskiego. Adaptacja, inscenizacja i reżyseria: Andrzej Maria Marczewski, scenografia i kostiumy: Józef Napiórkowski, muzyka: Tadeusz Woźniak. Premiera 18 XI 1989.
Teatr Studyjny '83 im. Tuwima w Łodzi: WOYZECK Georga Buchnera. Reżyseria: Jacek Zembrzuski, scenografia: Danuta Morawetz. Premiera 21 X 1989.
Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy: ZATRUTA STUDNIA Jacka Kaczmarskiego. Scenariusz i reżyseria: Andrzej Blumenfeld i Andrzej Ferenc, scenografia: Paweł Pośrednik, muzyka: Jacek Kaczmarski, Zbigniew Łapiński, Przemysław Gintrowski, Lluis Llach, Marian Szalkowski. Premiera 25 XI 1989.
Teatr Narodowy (Mała Scena) w Warszawie: BRAT NASZEGO BOGA Karola Wojtyły. Układ tekstu i reżyseria: Krystyna Skuszanka, Scenografia: Grażyna Żubrowska. Premiera 24 XI 1989.
Teatr Współczesny w Warszawie: LETYCJA I LUBCZYK Petera Shaffera. Reżyseria: Maciej Englert, scenografia: Ewa Starowieyska, Prapremiera polska 14 XII 1989.

Zbliża się półmetek sezonu teatralnego, a nowe premiery wydają się świadczyć o dziwnym pomieszaniu materii programowej. O współzależnościach między coraz trudniejszą sytuacją materialną teatrów, a możliwością realizacji repertuaru bardziej ambitnego (np. wieloobsadowej klasyki narodowej i światowej) tak dużo już napisano,, że nie warto do tego problemu wracać. Jak wiadomo, stan ten spowodowany jest w poważnej mierze kryzysem gospodarczym kraju. Zmalało społeczne zainteresowanie teatrem i w ogóle uczestnictwo w kulturze, które dla przeciętnego inteligenta staje się coraz większym luksusem, Obniżenie się frekwencji w teatrach daje o sobie znać nie tylko na prowincji. W repertuarze dominują dziś sztuki kameralne, małoobsadowe, nie wymagające wielkich nakładów. Teatry kierują się często w wyborze utworów ich charakterem rozrywkowym lub tematyką stanowiącą do niedawna repertuarowe tabu. I nic w tym dziwnego. Widz znękany codziennością ocze