W połowie czerwca w Teatrze Starym w Krakowie prapremiera sztuki Jerzego S. Sity "Słuchaj, Izraelu". W tym samym czasie otwarcie wielkiej wystawy w Muzeum Narodowym zatytułowanej: "Żydzi polscy". Kraków raz jeszcze składa hołd mieszkańcom dawnego żydowskiego Kazimierza, którzy zostali wymordowani w czasie drugiej wojny światowej. Jak to Kraków, robi to z gestem, przypominając jednocześnie dyskusję, która rozpoczęła się jakiś czas temu, zainicjowana artykułem Jana Błońskiego wydrukowanym w "Tygodniku Powszechnym" (odebranym z bardzo rożnymi odczuciami). Sztuka Jerzego S. Sity wydrukowana w "Dialogu" jest przedsięwzięciem scenicznym trudnym, jej długość (składa się z dwóch części, obie po skrótach reżyserującego w Teatrze Starym Jerzego Jarockiego mają trzy godziny), konieczność nawet niepobieżnej znajomości tradycji żydowskiej, Starego Testamentu, polskich dramatów romantycznych, wreszcie sam temat "żydowski", który widzieliśmy na naszych