Agnieszka Osiecką pisała piękne piosenki: trochę sentymentalne, trochę ironiczne. Tacy też są jej "Szpetni czterdziestoletni". Spektakl w Molierze jest głownie sentymentalny

Młoda piosenkarka (Ada Gostkowska) chce śpiewać Osiecką. Starsza aktorka (Maria Nowotarska) chce jej pomóc pogłębić interpretację, zapoznać z czasami młodości i swojej, i autorki. Oglądamy próbę - panie rozmawiają, starsza wspomina, młodsza śpiewa. Starsza wspomina tekstami ze "Szpetnych czterdziestoletnich", nieco pozmienianymi i uzupełnionymi, młodsza inkrustuje wspomnienia piosenkami. Często dopasowanymi na siłę, bo wspomnienia dotyczą przeważnie lat 50., a piosenki są późniejsze. Jeżeli mówi się o Piwnicy pod Baranami, to śpiewa się "Chwalmy Pana", jeżeli o balach - to "Ten pierwszy bal" i "Niech żyje bal". To, co miało przybliżyć młodej piosenkarce - i publiczności - historię (prywatną i publiczną), zamieniło się w sentymentalny misz-masz, gdzie nieważne, czy mówimy o latach 50., 60. czy 70.; ważne, że lata były dziwne, a młodość - piękna. W, ,Szpetnych czterdziestoletnich" Osiecką jednak precyzyjnie opisuje i sytuuje w czasie