Teatr Narodowy w Warszawie; HAMLET Williama Szekspira w przekładzie Jerzego S. Sito. Reżyseria: Adam Hanuszkiewicz, scenografia: Marian Kołodziej, układ pojedynków: Waldemar Wilhelm. Premiera 17 kwietnia 1970 r.

Swoją drugą rolą w teatrze - od jego debiutu w Ślubach panieńskich minęło prawie półtora roku - Daniel Olbrychski udowodnił, że należy od aktorów, którzy potrafią w postaci scenicznej potwierdzić własną osobowość. Oznacza to bardzo dużo: siłę, dzięki której liczy się sama obecność aktora na scenie, zdolność przyciągania uwagi, która wyraża się u widza i w fascynacji, i w odruchach oporu, intuicję, przy której możliwe jest pogodzenie obu indywidualności - kreowanej i własnej. Hamlet Olbrychskiego - rola w tym sensie o wiele bardziej intuicyjna niż techniczna - przekonuje i podbija przede wszystkim wewnętrznym autentyzmem. Nonkonformizm idący w parze z agresywnością, naturalne, nie skażone polityczną praktyką poczucie sprawiedliwości, refleksja potęgująca aktywność, szukanie racji działania w wartościach etycznych, zapamiętanie w chwilach słabości - to wszystko składa się na postać Hamleta: studenta, księcia Danii, młodego ide