Zdumiona recenzją p. Jasińskiej z warszawskiego przedstawienia "Na czworakach" Różewicza ("TP" nr 17) pragnę tą drogą zadać jej parę gorzkich py­tań. Przede wszystkim pojąć nie mogę, jak to mo­żliwe, skoro u nas kwalifikuje się filmy jako zdat­ne albo niezdatne dla młodzieży, przechodzi się do porządku nad faktem, że we wspomnianej sztu­ce bierze udział grupa młodych dzieci - chyba najwyżej do lat dwunastu! Widok ich w tym kon­tekście i w tej inscenizacji był dla mnie naprawdę wstrząsający, ale u p. Jasińskiej o tym ani sło­wa. Drugie zastrzeżenie. Recenzentka pisze, że autor "śmieje się" sam z siebie. Śmieje się? chyba należy powiedzieć "kpi", i to z najgłębszego dna trzewi, które widać mocno mu dolegają, sądząc po doborze słów, jakimi się posługuje, zapewne dla zamaskowania jakiegoś okropnego niedowładu. Wracając do śmiechu, na przedstawieniu, na któ­rym byłam 9 bm. nie rozległ się na widowni ani razu - a "publika wsiegd