"To najzabawniejsza sztuka największego francuskiego poety końca XX wieku" - mówił o "Powrocie na pustynię" Koltsa reżyser teatralny Thierry de Peretti. Rzeczywiście, pomimo spiętrzenia konfliktów zarówno między parą głównych bohaterów (spór o majątek), jak i w świecie zewnętrznym (wojna w Algierii) dramat rozgrywa się w dosyć pogodnej atmosferze. Autor zadbał bowiem o zaskakujący obrót spraw, przez co planowana zemsta Mathilde powracającej po piętnastu latach do rodzinnego miasta kończy się jedynie na ogoleniu głowy dawnemu krzywdzicielowi, zaś czynnikiem decydującym o nomen omen rozwiązaniu akcji staje się Duży Czarny Spadochroniarz. Kolts odwołał się w tej sztuce do własnych wspomnień z dzieciństwa, do obrazu Metzu z czasu wojny z Algierią zachowanego w pamięci dwunastoletniego chłopca. Ze względu na szczególną tonację utworu ważne wydaje się jednak inne doświadczenie. Bezpośrednio bowiem przed napisaniem tej sztuki Kolts pracował