Wznawiając "Hrabinę" Moniuszki Dyrekcja Opery Warszawskiej powierzyła realizowanie nowego układu tańców Leonowi Wójci­kowskiemu. O poważną analizę tych tańców pokusić się jest dosyć trudno, wszystko tu jest bowiem konwenansem, miłym nonsensem. Królowa lidyjska Omfalia w paczce baletowej i na point`ach, tuż obok bachantki w tunikach i sandałkach, satyry zgodnie tańczące z ludem kra­kowskim itd. itd. Wójcikowski nie zmienił tej umowności i skomponował obrazki choreo­graficzne, znakomicie ożywiają­ce spektakl i znajdujące żywy oddźwięk u widzów. Obraz "Herkules u stóp Omfalii" tańczą na zmianę dwie obsady: Maria Krzyszkowska ze Zbignie­wem Strzałkowskim i Stanisła­wa Selmówna z Witoldem Gru­cą. Nawet w tak krótkim frag­mencie jak "Herkules" wielką sa­tysfakcję sprawił widzom wy­stęp Krzyszkowskiej. Od miesię­cy nie widzieliśmy na scenie tej doskonałej tancerki, i gorąca była reakcja widowni oklaskują­cej ją w roli Omfalii. R