TO DZIEŁO ma już swoją legendą. Wystarczy przeczytać korespon­dencję, jaką prowadził Stefan Że­romski z wieloma ludźmi teatru i nie tylko teatru. Wystarczy zajrzeć do kronik teatralnych... A obraz postaci boha­tera, obraz mitu, pojawi się jako barw­na mozaika faktów, złudzeń, zamierzeń, nadziei itp. Dramat miał swoich gorą­cych orędowników. Zajmowali się nim Osterwa i Szymanowski, Chrzanowski i Witkiewicz. Recenzenci wysyłali autoro­wi telegramy. Coś się działo. Działo się w teatrze coś ważnego. Po wojnie Że­romski podniósł temperaturę życia teatralnego. Wznawiano wielokrotnie jego sztuki. We Wrocławiu "Sułkowski" wystawiany był na otwarcie sezonu 1948/48 roku. W roli tytułowej debiutował wówczas, jak informują kroniki, Stanisław Zaczyk. Debiutował bardzo szczęśliwie. Wcześniej "Sułkowskiego" pokazała scena jeleniogórska. Zresztą, nie wymieniajmy wszystkich premier. Było ich dużo. Wrocławska (w Teatrze Polskim), naj­nowsza i