Ostatnie miesią­ce przyniosły nam powstanie nowego, rewelacyjnego prądu artystycznego, którego istota polega nie na tworzeniu, ale na doborze dzieł obcych i dopasowaniu do kontekstu sytuacji społecznej. Wszystko zaczęło się tym razem od telewizji. Pokazanie sposobu zu­żywania masła w celach dekaden­ckich w kraju, w którym masło jest na kartki, spowodowało powstanie nowego, absolutnie awangardowego kontekstu artystycznego, którego Bernardo Bertolucci, kręcąc Ostatnie tango w Paryżu około dziesięciu lat temu, absolutnie się nie spodziewał. Zatem twórcami tego nowatorskiego zjawiska artystycznego jest nie on i jego ekipa realizatorska włącznie z Marlonem Brando i paniną Schne­ider lecz urzędnicy telewizyjni, któ­rzy o wyświetlaniu tego a nie innego filmu zadecydowali. Potem przyszła kolej na nowe dzieła socjo-artystyczne - znowu w telewizji. Film Gdyby Don Juan był kobietą. W końcowej przejmu­jącej scenie bohater oblewa ściany pokoju, w którym j