HISTORIA spłatała Witkacemu figla. Prócz badaczy, nikt dzisiaj nie przejmuje się jego teoretycznymi manifestami, nie dba o jego "czystą formę", o jego programowy antyrealizm. Na całej linii zwyciężył tylekroć przez niego wyśmiewany i wykpiwany pragmatyzm. Po Witkacym-pisarzu (był także malarzem, filozofem, teoretykiem sztuki) zostało oprócz dwóch powieści kilkanaście sztuk dramatycznych. Są one dziś po prostu używane przez teatr zgodnie z ich głębokim sensem i wartością społeczną. Gra się jego dzieła jako komedie polityczne, jako polityczne satyry antymieszczańskie, antyimperialistyczne, antyfaszystowskie. Teatr Narodowy postąpił sobie również wielce pragmatyczne, zestawiając dwie sztuki Witkacego: "Mątwę czyli hyrkaniczny światopogląd" i "Jana Macieja Karola Wścieklicy" (sztuk w trzech aktach bez trupów) - w komediowy spektakl o wyraźnym charakterze politycznej satyry. Rzekome absurdy i nonsensy, które tak niegdyś denerwowały wielu wspó