"Fantazy" należy do czołowych utworów teatralnych Słowackiego. Udowodnili to już dawno, jeśli stwierdzenie to wymagało dowodu, historycy literatury i teatr. Teatr czasem na przekór: wystawiał źle, a komedia broniła się sama. Komedia? Ależ oczywiście. Komedia romantyczna, po trosze łzawa (z umieraniem na scenie), a zarazem komedia realistyczna - dawno już pisano z racji "Fantazego" o realizmie romantycznym - komedia o bardzo wyrafinowanym, nowoczesnym pomieszaniu gatunków, w której różne style i chwyty pisarskie współżyją i współgrają ze sobą ku utrapieniu ostrożnych a zadowoleniu odważnych reżyserów. Sporów o "Fantazego" toczyło się dużo - sam przed laty brałem udział w dyskusji o tym czy postać Fantazego jest odwzorowana, jak twierdziłem, na Krasińskim - dzisiaj już w szkole dowiadujemy się, że ten nierówny, niedopracowany utwór nosi na sobie piętno genialności i że w paru psychologicznych portretach jest rewelacyjnie odkrywczy, do dzi