Ta dekoracja, markująca tylko tradycyjny styl molierowskiego teatru - dekoracja czysta w formie, przejrzysta i czytelna - a przecież na wskroś nowoczesna - jest pierwszym zaskoczeniem widowni. Niby żadnych rewelacji: prostota architektoniczna, dwa krzesła - monstre, stolik - pochyła szachownica podłogi i nieco abstrakcyjne kandelabry jako przeświecająca kompozycja figuralna. To wszystko aż drażni doskonałością estetyczną. Wydaje się wręcz nieprawdopodobieństwem, że można tak zarazem "ładnie" i "nowocześnie", ale nie cukierkowo. Zdumiewają te zręczne pozory prostoty. Zapowiadają coś niepokojącego. I jeszcze na owym tle - czyste barwy strojów. Kostiumy "z epoki" - i jednocześnie ich współczesny, dowcipny kontur malarski...

Czy nie za wiele tego dobrego? Postacie zbliżają się ku widowni. Słychać pierwsze słowa. To już Molier. List adresowany do króla. Ukłon i zmrużenie oka do - władzy oraz publiczności. No, tak - reżyser z miejsca określa ramy sztuki. Krystyna Skuszanka prezentuje nowe przedstawienie w Teatrze Ludowym wierne artystyczno-ideowym założeniom tej sceny. "Świętoszek" stanie się dalszym ciągiem dyskusji teatralnej o pojęciach władzy. I, oczywiście - będzie to "Świętoszek" całkiem niepodobny do serii znanych nam od lat wystawień molierowskiego dramatu. Nie znajdziecie tedy na scenie wizerunku uśmiechniętego, tłustego obłudnika - ani nawet lisiej twarzyczki, upudrowanej fałszywą pokorą. Świętoszek wprowadzony do teatru przez Skuszankę - jest groźny i demoniczny. To dworak, który swój ostateczny cel widzi w uchwyceniu władzy, jaką mu da fakt wyłudzonej darowizny od Orgona. Wtedy - niejako po drodze do podstępnie wybranej celu - każda zdobycz uświ�