Pod koniec roku 1981, 21 listopada, na Małej Scenie Teatru Powszechnego odbyła się premiera trzech jednoaktówek czeskiego dramaturga Vaclava Havla zatytułowanych: Audiencja, Wernisaże i Protest. Spektakl zdjęto z afisza po wprowadzeniu stanu wojennego. Obecnie po ośmiu latach dwa z trzech utworów wznowiono, tym razem na dużej scenie tegoż teatru. Czas zrobił swoje. Pozwolił na przywrócenie sztuk Havla, a z drugiej strony pozbawił je - na naszym obszarze - doraźnej aktualności. Oglądałam przed laty tamto przedstawienie, jego treści współbrzmiały wówczas z naszą całkiem niedawną przeszłością, sprzed sierpnia '80, mimo że realia czeskie w Audiencji i Wernisażu różniły się zasadniczo od realiów polskich. Wspólne w obu krajach były prześladowania niezależnej inteligencji, natomiast zakres jej działań w Polsce był nieporównanie bardziej rozległy i nie zasklepiał się we własnej warstwie społecznej. Na korzyść Czechów trzeba je