W latach 1842-1844 powstały najbardziej rewolucyjne utwory Juliusza Słowackiego, np. "Uspokojenie", "Wyjdzie, stu robotników", "Do autora Trzech psalmów" oraz trzy mistyczne dramaty: "Ksiądz Marek", "Sen srebrny Salomei" i "Książę Niezłomny". Wspólną ,ich cechą jest podporządkowanie się ideom Towiańskiego (działanie duchów przewodzących narodowi, uzależnienie biegu wydarzeń od proroczych snów i wizji oraz duchowego wpływu postaci naczelnych). Słowacki, uznaje teorię głoszącą, że cały świat jest uduchowiony, każdy duch ma daną mu przez stwórcę. misję, do spełnienia, którą realizuje w kolejnych wcieleniach w ciągu stuleci. W "Księdzu Marku", którego treść wiąże się ściśle, z czasami konfederacji barskiej, podobnie jak w "Śnie srebrnym: Salomei", występują niemal wszystkie najważniejsze cechy dramatu romantycznego: groza, tajemniczość, mieszanie gatunków literackich, gra namiętności i uczuć, ingerencja sił irracjonalnych w życie