"To jest teatr na miarę naszych wielkich czasów. Czasy są niby duże, ludzie trochę mali..."
(z "Kartoteki" Tadeusza Różewicza)

Dlaczego właściwie ten Bohater wydał mi się najbardziej tragiczny? Dlaczego ta właśnie biografia głębiej mnie poruszyła niż biografia wszystkich jego scenicznych poprzedników? Przemawia to oczywiście przede wszystkim za aktualnością sztuki, która zawsze, mimo upływu lat, potrafi do nas trafić. Pozornie pozbawiona akcji i scenicznych efektów, nabrzmiała w treści bliskie współczesnemu pokoleniu dorosłych, w rękach reżysera i aktora, którzy jej wewnętrzne bogactwo potrafią zrozumieć i przekazać, staje się "Kartoteka" jedną z najbardziej ważkich pozycji w naszym repertuarze. Nawet jeśli wywołuje sprzeciw, nawet jeśli prowokuje do dyskusji, nawet jeśli dobrze wiemy, że przegrana pokolenia nie jest taka oczywista. Tadeuszowi Mincowi udała się rzecz w teatrze naprawdę trudna. Z dobrze znanego tekstu stworzył spektakl nowy, niesłychanie aktualny, czytelny i - jeszcze bardziej niż przed laty - przejmujący. Czy dlatego, że Bohater Różewicza był t