"WIOSNA Narodów w Ci­chym Zakątku" Adolfa Nowaczyńskiego powróci do Warszawy; po blisko pięć­dziesięciu latach. Tym razem, z okazji wizyty Teatru Starego z Krakowa, który przywiózł na za­proszenie Teatru Rzeczypospoli­tej powojenną premierę tej sztu­ki w reżyserii Tadeusza Bradeckiego. Utwór zjadliwie satyryczny, złośliwy, szargający nie tylko świętości narodowe ale i lokalne - krakowskie, nie ogranicza się w swojej wymowie do epizodu z roku 1848. Będąc wyrażeniem uprzedzeń, zapiek­łych nienawiści i obsesji Nowaczyńskiego, nabrzmiewał nieprzedawnioną aktualnością wydarzeń i sporów II Rzeczypospolitej. Tadeusz Bradecki przedłużył wątki problemowe "Wiosny" we współczesność, uważając, że widz wzbogacony został o nowe, jakże tragiczniejsze doświadczenia mi­nionych pięćdziesięciu lat. Reży­ser zachował konwencję komedio­wą sztuki nie umykając od drażniącej groteski, zawiesił atmosferę przedstawienia między sarkazmem, iro