RYSZARD PIETRUSKI, wybi­tny aktor teatralny i filmowy o dużym doświadczeniu reżyser­skim, wbrew panującym u nas tendencjom tworzenia "nowo­czesnych" teatrów muzycznych walczy o operetkę jako rodzaj sztuki, który przynosi dobrą muzykę, przy niekoniecznie naj­lepszych tekstach. Postanowił on wystawić na warszawskiej scenie słynną operetkę Franci­szka Lehara "Wesoła wdówka", ale w nowym przekładzie Kry­styny Chudowolskiej, bez żad­nych udziwnień, bez dodatków melodii z innych operetek. Kierownictwo muzyczne nad cało­ścią sprawuje Zbigniew Pawelec, długoletni dyrygent Teatru Muzycz­nego w Łodzi, reżyserię zaś powie­rzył młodemu absolwentowi tzw. "Studia" stworzonego w Gdyni przez Danutę Baduszkową, Zbigniewowi Markowi Hassowi, który po studiach dalszych w Leningradzie robił dyp­lom w tym teatrze, wystawiając zu­pełnie dobrze "Bajkę o skrzypcowej duszy" z muzyką Augustyna Blo­cha do poetyckiego tekstu Jerzego Kiersta; ta "Wesoła Wdó