Od ładnych paru lat obserwujemy w Polsce autentyczny boom dramatopisarski. Świadczy o tym zarówno pokaźna liczba tekstów wpływających na wszelkie konkursy dramatopisarskie, jak i wyniki corocznego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz różnorodne zestawienia statystyczne - pisze Halina Waszkiel w Teatrze Lalek.

W przypadku dramaturgii lalkowej oraz sztuk dla dzieci i młodzieży nadal kuleje kwestia publikacji. Część sztuk tego typu można znaleźć na stronach internetowych (np. pokonkursowych), od czasu do czasu pojawia się coś w "Dialogu" lub w książkach zbiorowych. Tylko niektórzy autorzy mają odrębne publikacje (Liliana Bardijewska, Malina Prześluga, Marta Guśniowska, Julia Holewińska i kilkoro innych), zazwyczaj nieliczne. W stosunku do liczby powstających tekstów szansę publikacji ma garstka. Jak wiadomo, trudno jest wyodrębnić jako przedmiot badań "dramaturgię lalkową". Animowane środki wyrazu mogą się pojawiać w różnych gatunkach teatralnych i można ich użyć przy inscenizacji dowolnego dramatu. Dlatego tym razem ograniczmy się do innego zakresu: dramaturgii dla dzieci i młodzieży. Kryterium adresata jest znacznie wyraźniejsze i prostsze do uchwycenia niż kryterium zalecanych, wskazanych bądź użytych na scenie środków wyrazu. Sztuki dla dzie