Jerzy Grzegorzewski od lat stara się wyjść poza formułę teatru dramatycznego czy epickiego, próbuje tworzyć spektakle, które byłyby scenicznymi odpowiednikami poematu czy dziennika. "Złowiony" jest kolejną - po "Warjacjach" czy "Miasto liczy psie nosy" - próbą podjętą w ramach tych poszukiwań. Spektakl oparty został przede wszystkim na dwóch poematach Tadeusza Różewicza, "Et in Arcadia ego" (1961) i "Złowiony" (1969), osnutych wokół podróży do Włoch. W 1978 Grzegorzewski w tymże samym wrocławskim Teatrze Polskim przygotował inscenizację opowiadania Różewicza "Śmierć w starych dekoracjach", w którym motyw podróży do Włoch odgrywa istotną rolę. "Złowiony" jest szczególnego rodzaju repliką tamtego przedstawienia, stworzoną po piętnastu latach, podejmującą te same tematy, ale w innej optyce i tonacji. W "Złowionym" narrator ma poczucie, że płynie zanurzony w rzece czasu, między przeszłością a przyszłością, które na równi są nicoś