W trzy lata po premierze Jerzy Grzegorzewski przedstawił nowy - krótszy, dynamiczniejszy, zdecydowanie dojrzalszy wariant przedstawienia. W głównych rolach pozostawił min. Teresę Budzisz-Krzyżanowską (Pallas Atena), Mariusza Bonaszewskiego (Podporucznik Piotr Wysocki) czy Jana Englerta (Generał Józef Chłopicki). Do najistotniejszych aktorskich zmian należy powierzenie roli Księżny Joanny Mai Ostaszewskiej - wniosła do niej właściwy jej osobowości okruch niepokoju i tę jedyną w swym rodzaju tajemniczość, która w męskich oczach czyni kobietę pożądaną, oraz Księcia Konstantego - Mariuszowi Benoit. Niezdecydowany, kapryśny, grający na zwłokę, daje niekiedy upust emocjom, jak np. we wspaniałej scenie finałowego pojedynku na słowa z granym przez Krzysztofa Kolbergera Generałem Wincentym Krasińskim. Atrakcją przedstawienia jest niewielka wprawdzie, lecz wybornie zaakcentowana rola Igora Przegrodzkiego (Kudlicz/Mefisto). Kompozycja scen układa się w wi