Oczekiwanie na "Czarną ma­skę" Krzysztofa Pendereckiego w krakowskiej operze było długie, a nasza ciekawość umiejętnie podsycana. Międzynarodowe sympozjum rozpoczynające we wrześniu Festiwal Krzysztofa Pen­dereckiego, poświęcone przede wszystkim jego teatrowi, wystawa w Międzynarodowym Centrum Kultury ukazująca "Czarną ma­skę" jako współczesny taniec śmierci przygotowywały widza i słuchacza do właściwego odbio­ru dzieła, choć pozbawiały je jed­nocześnie pewnego waloru świe­żości. No, ale nie każdy z obecnych na premierowym spektaklu przy­słuchiwał się sympozjum lub zwiedzał wystawę. Niektórzy przed laty oglądali z pewnością poznańską lub warszawską in­scenizację opery napisanej w 1986 roku dla Salzburga, inni może słuchali jej estradowego wy­konania, które artyści poznańscy przywieźli niegdyś do krakow­skiej Filharmonii. Tak więc dzieło była chyba na tyle znane, byśmy zdawali sobie sprawę z jego ogromnej trudności i in