Nie epatuje, nie gorszy, nie jest trendy A jest najczęściej grywanym współ­czesnym młodym autorem Nie należy do autorów krzykliwych. Nie nadaje się do uogólnień, nie mieści się w szufladkach typu "bru­taliści", nie pasuje do pochopnie miano­wanych pokoleń, nawet gdyby krytycy uwielbiający takie równania skichali się ze złości. Mieszka w Szczecinie i pisze sztuki w chwilach wolnych od pracy (jest architektem). A jednak spośród młodych polskich dramatopisarzy właśnie jego na­zwisko najczęściej pojawia się na afiszu od czasu, gdy przygasła gwiazda Ingmara {#au#2622} Villqista{/#}. Od draństwa do czułości Co go wyróżnia? Z pewnością słuch na rzeczywistość. Tę prawdziwą, a nie ułożoną pod tezy obowiązujące w gaze­tach czy telewizji. Ale i coś więcej - nie­uległość wobec niej. Krzysztof {#au#2926} Bizio{/#} nie pisze o biernych, bezradnych i pogubio­nych ofiarach nowych czasów ani - prze­ciwnie - o łotrach baraszkujących w