Teatr Ateneum, Scena 61, Peter Shaffer "Equus", przekład Zofia Chądzyńska i Jolanta Grynkiewicz. Reżyseria Andrzej Rozhin, scenografia Marcin Jarnuszkiewicz, Krzysztof Kelm, muzyka Andrzej Zarycki.

Podobno panuje tej jesieni w Warszawie snobizm na psychoanalizę. Spóźniony o pięćdziesiąt lat co prawda, ale za to wszechstronny. Rzeczywiście w "Kwadracie" psychoanaliza ze stripteasem jako komedia, a w Ateneum psychoanaliza ze stripteasem jako tragedia. Jesteśmy więc dobrze obsłużeni. Czy jednak nie jest to snobizm raczę na sukces, niż na psychoanalizę? Bo tak się składa, że "Co widział kamerdyner" jest sukcesem w Londynie, a "Equus" (znanego u nas z "Czarnej komedii" Shaffera) odnosi triumfy kasowe na całym świecie. Krytycy powiadają, że to z powodu "świetnej budowy" tego utworu i jego "wyjątkowej teatralności". Gdzież mają oczy ci krytycy? I gdzież głowy? Twierdzić, że sukces teatralny zależy od "dobrej budowy" utworu mogą tylko belfry, przyzwyczajone do nagradzania wypracowań "prawidłowo" napisanych. A co do budowy, to Equus jest zbudowany banalnie, staroświecko i narracja ilustrowana scenami. Narracja przy tym rozgadana i pretensjonalna, któ