"Porwanie Europy" Jarosława Marka Rymkiewicza w reż. Piotra Cieplaka w Teatrze Śląskim w Katowicach. Pisze Zofia Smolarska w Teatrze.

Z powodu inscenizacyjnej wstrzemięźliwości Piotra Cieplaka wystawienie Porwania Europy sprawia wrażenie rekonstrukcji niedokonanej prapremiery sztuki Rymkiewicza w 1971 roku. Światła na widowni nie gasną całkowicie. W tej niepełnej ciemności słychać chichot historii, który przechodzi w łkanie. Odsłania się kurtyna, a za nią kolejna. Po bokach parawany, których stylowy wzór nadrukowano w kiepskiej rozdzielczości. W tyle sceny lustro, ale nasze odbicie w nim jest niewyraźne, jakby zamazane. Falstart, mylenie tropów, dobrze się zaczyna. Na scenę tarabani się dwór Pompadurów w barokowych perukach i przesadnie rozrośniętych żabotach, z pannami służącymi (Dorota Chaniecka i Aleksandra Fielek), a raczej pannami do towarzystwa, na co wskazują ich kuse suknie odsłaniające nogi w kabaretkach. Premier Francji Pompadur (Zbigniew Wróbel) wraz z żoną Pompadurą (Grażyna Bułka) zamierzają wydać córkę Europę (Barbara Lubos) za Kensingtona (Mich