"Nienasycenie" (według Witkacego). Balet w dwóch częściach. Muzyka: Tomasz Stańko. Scenariusz: Włodzimierz Kaczkowski, Choreografia: Zofia Rudnicka. Scenografia: Irena Biegańska, Wiesław Olko. Teatr Wielki w Warszawie. Premiera 24 stycznia 1987 r.

Zaskoczenie pierwsze to pojawienie się Tomasza Stańki na scenie warszawskiego Teatru Wielkiego. Wprawdzie wykonał on osobiście jedynie coś w rodzaju uwertury do spektaklu, ale przecież sam pomysł wykorzystania jego kompozycji dla potrzeb tańca zapowiada! niespodzianki artystyczne. Stańko, jazzman o nieposkromionej osobowości, musiał jako kompozytor podporządkować się innym, dostosować swe wizje muzyczne do układów choreograficznych. Zgodził się na to połowicznie, część pierwsza "Nienasycenia" jest właściwie kolażem jego wcześniejszych utworów spreparowanym dla teatru i kto zna twórczość Stańki, ten z zainteresowaniem słucha, jak wygładza on linię melodyczną, jak wprowadza wyrazisty rytm, tak by muzyka służyła tancerzom. Część druga spektaklu, czyli "Wizje Peyotlowe" jest natomiast samodzielną suitą, którą Stańko skomponował zainspirowany "Narkotykami" Witkacego. Najpierw zatem była muzyka, dopiero potem powstał ruch i tancerze muszą si