Konia z rzędem temu, kto wyjaśni cel i logikę skojarzenia "Drugiego pokoju" Zbigniewa Herberta i "Ki­biców" Elina Rachnewa w jeden wieczór teatralny. Tomaszowi Mę­drzakowi nie udało się bezboleśnie pogodzić skrajnie różnych - tema­tycznie i formalnie - jednoaktówek. Tekst Herberta sprzed blisko pół wieku brzmiał ze sceny drętwo i de­klaratywnie, a we współczesnej buł­garskiej komedii najwięcej radości młodej części widowni wywoływało dosadne "męskie" słownictwo. Jedy­nym wspólnym akcentem obu części była wszechogarniająca widza nuda. Herbert pisał o zaniku serca, cy­nizmie, zbrodni zaniechania. Para młodych małżonków robi wszyst­ko, by nie przyznać się przed sobą, że oczekuje zgonu staruszki, która niegdyś przygarnęła ich do swego mieszkania w zamian za opiekę. Aktorzy - Agnieszka Sitek i Wal­demar Barwiński - robili wrażenie, jakby z wyuczonymi kwestiami przyszli dopiero na pierwszą próbę. I oczekiwali reżyserskich uwag,