Szanowni Państwo! Poproszono mnie o uwagi do kondycji scenografii w Polsce. W wypowie­dzi wolałbym pominąć problemy ekonomiczne teatrów. Dziś trudno jest określić, do jakiej granicy ubóstwa można jeszcze realizować przedsta­wienia, a kiedy już nie. Szczęśliwie nieodległe są jeszcze odkrycia Teatru Ubogiego i Teatru Biednego, a na scenach dominuje "amor vacui", umi­łowanie pustej przestrzeni sprzyjające inscenizacjom. Trudnej sytuacji towarzyszą braki w oświeceniu scen, zszargane kulisy i braki horyzon­tów. Od tych kłopotów za bardziej zastanawiającą należy uznać kondycję twórczą scenografii. Przeglądając katalogi, jak też niedawny scenogra­ficzny numer "Theatre en Pologne", można zauważyć, że scenografów aktywnie twórczych działa obecnie w Polsce około trzydziestu. Jest wśród nich grono nestorów i profesorów prezentujących mistrzostwo coraz bardziej klasyczne i nie zawsze już współbrzmiące ze współczes­nym teatrem na świecie.