Dziwna to komedia zakończona akordem dramatycznym na miarę tragedii szekspirowskiej. Jeżeli byśmy chcieli ująć jej treść krótko i lapidarnie, powinniśmy powiedzieć: żałosna komedia egoizmu. Mówi się bowiem w sztuce wiele o miłości, tłumacz zaś (Boy) nazwał nawet teatr mussetowski teatrem religii miłości, a przecież w rzeczywistości miłość u Musseta jest niebywale płytka, przepojona niezdrową egzaltacją, przeżarta egoizmem. Jest natomiast prawdziwa - bowiem taką właśnie miłość (Jeśli ci się znudzi mąż - powiada Oktaw do Kamilli - weź sobie kochanka) nazywa się i w życiu często miłością. Jest ona igraniem z prawdziwym uczuciem. Oktawów i Kamilli spotykamy więcej w życiu, niż to się pozornie zdaje widzowi, wysłuchującemu, na dzisiejszy gust, trochę już przydługich tyrad bohaterów. O co chodzi? Dwoje młodych, Oktaw i Kamilla - syn i siostrzenica ziemianina-barona są dla siebie przeznaczeni. Oktaw chce kochać, owszem, ale dotychc