Musset "Nie igra się z miłością", komedia w 3-ch aktach, przekład T. Boya-Żeleńskiego, inscenizacja i reżyseria Cz. Szpakowicza, scenografia R. Owidzkiego, J. Romańskiego, Cz. Szpakowicza, muzyka J. Wasowskiego.

Romantyzm we Francji przyniósł ze sobą bujny rozkwit twórczości dramatycznej: Victor Hugo, Alexander Dumas (ojciec), Alfred de Vigny - oto wielkie nazwiska francuskiego romantyzmu, bożyszcza owej publiczności, która wygwizdała bez miłosierdzia pierwszy utwór młodego poety Alfreda Musset pt. "Noc wenecka". Rozgoryczone "dziecię wieku" zrezygnowało z wystawiania swych "komedii i przysłów" na scenie, ograniczając się do drukowania ich w czasopismach. Dopiero słynna swego czasu aktorka francuska, pani Allan, ujrzawszy jakie sukcesy święci jedna ze sztuk Musseta w Petersburgu, przekonała swych rodaków do tych misternych cacek scenicznych, które z czasem wejść miały do repertuaru światowego, gdzie zabrakło miejsca na "Antonych", "Chattertonów" i "Ruy Blasów". Przedziwne połączenie spuścizny Shakespeare'a i Marivaux z potęgą własnego talentu lirycznego, fantazja i serce romantyka skojarzone z ironicznym uśmiechem wolterianina, subtelność i błyskotliwo�