"Lustrzana chmura" Roberta Jarosza w reż. autora w Teatrze Animacji w Poznaniu. Pisze Ewelina Szczepanik w portalu Teatr dla Was.

Teatr dla dzieci tworzony jest przez dorosłych, staje więc nieustannie przed problemem, jak mówić do dzieci. Czy wprost - pomijając niezrozumiałą może metaforykę? Czy metaforami - odwołując się do czytelnych dla nich symboli? Czy ilustracjami, skoro żyjemy w kulturze wizualnej i kto jak kto, ale najmłodsi na pewnym etapie z obrazów czerpią całą wiedzę o świecie? Czy może znanymi im tekstami kultury, czy jednak lepiej wybierać nieznane treści? Trudno dokonać wyboru, który będzie i czytelny, i słuszny pedagogicznie, i jeszcze zasadny artystycznie. A jednak Robert Jarosz reżyserując w poznańskim Teatrze Animacji "Lustrzaną chmurę", wybrał wszystkie niemal wymienione pomysły i stworzył z nich bardzo dobre przedstawienie. Największą siłą spektaklu jest muzyka, w znakomitej większości tworzona na bieżąco przez aktorów. Sięgają oni po przeróżne instrumentarium - cymbały, kastaniety, grzechotki, bębny, trójkąty, organki. Muzyka przez nich