Magazyn

Nasza scyborgizowana natura

15.09.2025, 11:49 Wersja do druku

Jeżeli w kontakcie z maszyną nie odróżniamy jej od człowieka - być może nie ma takiego znaczenia, czy obcujemy z czymś żyjącym i świadomym czy nie.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Nasza scyborgizowana natura

Źródło:

„Rzeczpospolita - Plus Minus" nr 213

Autor:

Data publikacji oryginału:

13.09.2025

Wątki tematyczne

Teatr na świecie

Ludzie

W Maisons-Laffitte uczczono 25. rocznicę śmierci Jerzego Giedroycia

Giedroyc miał intuicję polityczną, ale też wspaniały słuch do kwestii literackich

– powiedział PAP wicemarszałek Senatu Rafał Grupiński, w 25. rocznicę śmierci Jerzego Giedroycia – założyciela i redaktora najważniejszego czasopisma polskiej emigracji powojennej – „Kultury”.

Anna Bernhardt: dom „Kultury” w Maisons-Laffitte nie jest muzeum, ale miejscem pracy

Zgodnie z wolą Jerzego Giedroycia, dom Kultury w Maisons-Laffitte pod Paryżem jest dziś miejscem pracy - mówi PAP Anna Bernhardt, prezeska Stowarzyszenia Instytutu Literackiego Kultura. Siedziba Kultury przyjmuje badaczy korzystających z jej archiwum, wpisanego na listę Pamięci Świata UNESCO

– pisze Anna Wróbel z PAP.

Sprawdź także

Zdjęcie W pół drogi. Wspomnienie o Barbarze Rylskiej

W pół drogi. Wspomnienie o Barbarze Rylskiej

Wczoraj 12:10 „Pierwsze kroki Rylska stawiała w Studenckim Teatrze Satyryków, ale jej właściwy debiut na dużej scenie, w Teatrze Komedia – rola Mańki w Królowej przedmieścia (1959), wodewilu Krumłowskiego w nowej adaptacji Jerzego Rakowieckiego i Jerzego Wittlina, przenoszącej akcję na warszawskie Bielany – okazał się sensacją”

Zdjęcie Jerzy Snakowski: To będzie miły spektakl, ale z łezką, łezką nad tym światem, który dla mnie się kończy

Jerzy Snakowski: To będzie miły spektakl, ale z łezką, łezką nad tym światem, który dla mnie się kończy

Wczoraj 10:35 „Spektakl dedykuję mojemu Tacie. Gdy opowiedziałem mu o koncepcji, był niesamowicie podekscytowany. Ten entuzjazm wydłużył mu życie o parę dobrych miesięcy… Ogromnie mi żal, że już nie zobaczy tego przedstawienia”

Zdjęcie Złoto i popiół

Złoto i popiół

Wczoraj 09:30 „Jadwigi Rappé (1952–2025) nie ma z nami już od pół roku. Tak właśnie, z nami, nie wśród nas: co piszę z pełnym przekonaniem, bo Rappé tym się różniła od większości ludzi, nie tylko muzyków, że traktowała wszystkich z równym szacunkiem, troską i powagą”