"Caryca Katarzyna" Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach. Pisze Joanna Ostrowska, członek Komisji Artystycznej XX Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Istnieje w internecie strona dokumentująca sposób, w jaki mężczyźni zagarniają dla siebie przestrzeń w środkach komunikacji publicznej poprzez baaaaardzo szerokie rozkładanie nóg. Na prezentowanych tam zdjęciach widać siedzących, bardzo rozwalonych, mężczyzn prezentujących swoje krocza i tuż obok kobiety, z - nie tyle skromnie, co wymuszenie - zsuniętymi kolanami, usiłujące unikać kontaktu z obcymi, męskimi kończynami. W komentarzach pod zdjęciami niektórzy panowie bronią się, że to fizjologia nie pozwala im siadać inaczej, sugerując przy okazji, być może nieświadomie, że ci z mężczyzn, którzy siadają inaczej (a są tacy!) pozbawieni są fizycznych atrybutów męskości. W odpowiedzi jedna z pań napisała: "Your balls aren't that big". Mój wstęp może wydawać się dziwnym wprowadzeniem do recenzji ze spektaklu teatralnego, ale kielecka Caryca Katarzyna korzystając z osiemnastowiecznego kostiumu porusza dość podobne zagadnienie - jakie jest