Wśród spektakli pokazywa­nych przez stołeczne teatry znalazły się takie, które zasłu­gują na wielkie uznanie, jak i słabe, które nigdy nie powin­ny były zostać skonfrontowane z publicznością. "Niezidentyfikowane szcząt­ki ludzkie, albo prawdziwa na­tura miłości" współczesnego kanadyjskiego autora - Brada Frasera, w reżyserii Brokenhorsta, czyli Grzegorza Jarzyny, wstrząsnęły Warszawą. Młody reżyser zdecydował się na coś, czego jeszcze nie było w pol­skim teatrze. Dlatego musiało to wzbudzić ogromne emocje. Recenzenci twierdzili, że jesz­cze nikt nie pokazał na scenie seksu i przemocy. Lesbijki i ho­moseksualiści, transwestyci, al­koholicy i narkomani - po prostu szokowali. Jak twierdził Jarzyna, chciał w ten sposób pokazać, że młodzi ludzie tylko pozornie żyją w świecie dają­cym im wielkie możliwości rozwoju. Pokazał, że tak na­prawdę jest to świat, gdzie bar­dzo trudno się odnaleźć i speł­nić swoje ideały. Patrzą