W przedmowie do dramatów Stanisława Ignacego Witkiewicza, wydanych równo przed 10 la­ty, pisał Konstanty Puzyna, że dzi­siaj Witkiewicz "może jeszcze wzbu­dzić zainteresowanie, uzyskać powo­dzenie, rewelacją już się na pewno nie stanie..." Omylił się świetny kry­tyk literacki. Stał się Witkacy rewe­lacją - i to nie tylko w skali pol­skiej, i nie tylko europejskiej. Raz po raz w prasie całego świata czy­tamy o realizacji sztuk tego polskie­go prekursora egzystencjalizmu w filozofii, surrealizmu w sztuce, czar­nego humoru w literaturze. Nie po­znał świat dotąd "Szewców" - ostatniej, nietypowej sztuki Witkace­go, ostrej groteski politycznej, do niedawna nieznanej i polskiej sce­nie (poza teatrem studenckim - Wrocławia i Łodzi czy "sceną pro­pozycji" w Bydgoszczy). Mamy nareszcie "Szewców" w Krakowie! I to pokazanych - po­wiedzmy od razu na wstępie - w znakomitym wydaniu scenicznym (Teatr Kameralny - reżyseria Je­rzego {#os#1115}Jarockiego{/#},