Bezpośrednim bodźcem, który doprowa­dził do współpracy między Dusseldorfer Schauspielhaus i autorami Środkowej Euro­py, był pewien nudny talk show. Zorganizo­wało tę dyskusję mniej więcej trzy lata temu Ministerstwo Do Spraw Europejskich, traktu­jąc ją jako swój wkład do ogólnej debaty o ewentualnym rozszerzeniu Unii Europej­skiej. Do dyskusji zostali zaproszeni, prócz mnie, wyłącznie przedstawiciele świata go­spodarki i polityki; nową Europę opisywano z perspektywy politycznych uchwał, praw­nych paragrafów i ekonomicznych możliwo­ści. Rozszerzenie Unii dyskutowano jako "rozszerzenie potencjału klientów, outsourcing procesów produkcyjnych, rozumianych jako przedłużony warsztat pracy, do nowych eu­ropejskich krajów o niskim poziomie zarob­ków, a to w celu podwyższenia shareholder values..." W pytaniach publiczności wyczu­wało się przede wszystkim strach - przed utra­tą miejsc pracy, przed wzrostem przestępczo­ści, przed nieznanym. C