"Maria Antonina. Ślad Królowej" pilgrima / majewskiego w reż. Wojciecha Farugi w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Pisze Anita Nowak.

Teatr Polski w Bydgoszczy w ostatnim dziesięcioleciu stał się chyba najbardziej "rewolucyjną" sceną w Polsce. Po "Sprawie Dantona" w reżyserii Pawła Łysaka, "Termidorze" Pawła Wodzińskiego oraz "Żonach stanu" Wiktora Rubina, pojawiło się kolejne nawiązanie do Rewolucji Francuskiej. Tym razem za sprawą Wojciecha Frugi a poprzez postać najbardziej kojarzonej z tamtymi wydarzeniami kobiety. Tekst Sebastiana Majewskiego "Maria Antonina. Ślad Królowej" to przede wszystkim skomponowany z jedenastu obrazów portret królowej, malowany od osiemnastego wieku po czasy współczesne. Prawdopodobny, ale jeśli zagłębić się w źródła, niespecjalnie wiarygodny. Bo w ogromnej mierze przedstawiający tylko ludzkie o niej wyobrażenia; złożony z plotek i pomówień. Dlatego sama postać Marii Antoniny w tej sztuce mówi niewiele. Opowiadają o niej inni. Sporo jest tu odniesień do dzieł sztuki- obrazów, utworów muzycznych podszytych politycznymi faktami czy anegdotam