{#os#1012}ŁOMNICKI{/#} - FEUERBACH - AKTOR - od początku tonem głosu, niedbałością mówienia, nonszalancką postawą stara się przekonać asystenta, ale i siebie chyba też, że stojąc na scenie jest u siebie. To pozwala Tadeuszowi Ło­mnickiemu na delektowanie się własnym głosem, ciałem i tym, cze­go można przy ich użyciu dokonać. (TANKRED DORST - "Ja, Feuer­bach ", reż. Tadeusz Łomnicki, Teatr Dramatyczny w Warszawie). Asystent staje się dla aktora wi­dzem, którego musi zatrzymać, by trwał jego teatr. Dla niego to Feuer­bach wykonuje komiczne etiudki z krzesłem, jemu wyjawia swą kon­cepcję aktorstwa, opowiada o swoim dojrzewaniu do teatru, przed nim odgrywa "niekończący się dra­mat wielkości w nędzy ludzkiej", przed nim wreszcie się zdradza. Łomnicki jest bardzo ruchliwy, nerwowy, biega po scenie, szeroko i gwałtownie gestykulują, ciągle poprawia opadające na czoło włosy - to wyjmuje, to wkłada do kiesze­ni ręce, obraca guziki od mar