"Gdzież jesteście, zwycięskie roty! Wodzowie? Gdzie jesteś potęgo, dla której strumienie krwi lało się lat tyle? Zwycięzcy i zwyciężeni, upokorzeni i tryumfatory znikli jak słońce, co zaszło przed chwilą, jak zniknie świeca, co stoi przede mną. - Cożeście po sobie zostawili światu? - Niewiele, niewiele. - A mnie? - Co? - trochę wspomnień, dwa krzyżyki i pedogrę" - w ten oto sposób podsumowuje Aleksander Fredro w pamiętniku nie przeznaczonym do druku najwspanialszy okres swego życia, jakim była dla pisarza epoka napoleońska. Notatki te spisywał w latach 1844-1848, a nazwał je "Trzy po trzy", może i dlatego, że kompozycja tego pamiętnika jest niejednorodna. Sposób narracji z licznymi dygresjami rozbudowanymi w oddzielne samoistne opowieści, przemieszanie czasów przeszłego z teraźniejszym, zmiany tonacji od najbardziej serio po humorystyczną, fragmenty niedokończonych sztuk, wpisane między wierszami anegdoty, wspomnienia z dzieciństwa i młodośc