Kończy się II - wojna światowa. Gdzieś na dalekiej, prowincjonal­nej stacyjce, gdzie słychać kano­nadę pobliskiego frontu, czekają na pociąg ludzie. Zbiorowość przypadkowych uciekinierów. Matka z Córką, Ojciec i Syn, ja­kiś były Nauczyciel, para najosobliwsza: Superiusz i jego towarzyszka - inteligenci. Od czasu do czasu do akcji wkracza podej­rzany partyzant ze swoim dowód­cą - zapewne spod znaku NSZ. Ot, reporterski prawie obrazek ja­kich u Mrożka nie bywało. Tak w dużym uproszczeniu można streścić sztukę Sławomira Mrożka, której premiera odbyła się dokładnie 12 grudnia 1981 ro­ku. Spektakl wyreżyserował Da­riusz Małkowski, scenografię zaprojektował Jacek Zagajewski, kostiumy Zofia de Ines-Lewczuk, opracowanie muzyczne Zbigniewa Piotrowskiego. W rolach głównych m. in. występują Andrzej Hrydzewicz (Superiusz), Ferdy­nand Matysik (Ojciec), Irena Szymkiewicz (Baba), Zygmunt Bielawski (Porucznik).