"Letnicy" Gorkiego należą w Polsce do mało znanych i rzadko grywanych utworów. Wcale z tego nie wynika, aby sztuka ta, napisana we wcze­snym okresie twórczości Gor­kiego, nie miała bardzo cen­nych walorów. Tę opowieść o ludziach na letnisku, re­krutujących się niemal wy­łącznie ze sfer inteligencko-mieszczańskich, które dla Gorkiego były światem ska­zanym na zagładę, cechuje brak właściwej pisarzowi ostrości i drapieżności. "Letni­cy" sprawiają chwilami wra­żenie melancholijnego nok­turnu, smętnego podzwonne­go dla ludzi, nie umiejących znaleźć w życiu nic oprócz codziennych rozkoszy, rado­ści i smutków. Może więc nie najgorzej się stało, że Ludwik René zainscenizował "Letników" tro­chę tak, jakby to nie był Gorki, lecz Czechow. Pra­wda, Gorki różni się bardzo od Czechowa. Czyż jednak nie zdarza się, że pisarz od czasu do czasu wyłamuje się z kanonów, które nauczyliś­my się uznawać jako coś in­tegralnie z nim zw