Fredro należy do tych autorów, których dzieła mają wy­jątkową wręcz właściwość: sprawdzają się w każdych wa­runkach. Uwzględniając oczywiście, dość zróżnicowaną skalę satysfakcji, która staje się naszym udziałem w zależności od tego, jak się Fredrę gra. Bo choć w każdej jego kome­dii są wspaniałe i wdzięczne role dla aktorów, nie znaczy to, że zawsze są znakomicie zagrane. NIE będzie chyba spe­cjalnego ryzyka w twierdzeniu, że znako­mita gra zdarza się ra­czej rzadko, a mimo to zawsze z przyjemnością przyjmujemy zapowiedź kolejnej realizacji któregoś z dzieł naj­większego polskiego ko­mediopisarza. Idziemy na Fredrę, nawet wtedy, kiedy obsada przedstawienia nie wy­daje się zapowiadać artystycz­nych emocji. Zresztą - czy można to przewidzieć? Przy­pominam sobie amatorskie przedstawienie "Ślubów pa­nieńskich" w jednej ze szkół lubelskich; grała młodzież kla­sy maturalnej. Pewnie, że było w tym sporo warsztatow