INSCENIZATOR "Ślepców" M. Maeterlincka, pokazanych w Warszawie na gościnnych wys­tępach Teatru im. C. Norwida z Je­leniej Góry, sprawca, jak podaje program, układu tekstu, parafrazy scenicznej i animacji, Lech Terpiłowski nazwał szumnie swoją robotę "parafrazą sceniczną a la muzykalitet" (czytaj: współczesny moralitet muzyczny) Trzeba przyznać, że zawsze w tea­trze obowiązujące podejście wokalne do tekstu literackiego wymaga szcze­gólnej troski przy dziełach Maeterlincka, który komponował zdania jak frazy muzyczne, czego nie zatracił w swoim przekładzie Miriam. Na współ­brzmienie tłumaczenia z oryginałem złożyły się nie tylko artyzm i kul­tura, ale także rówieśnictwo tłuma­cza z autorem i hołdowanie podob­nej doktrynie artystycznej, miano­wicie symbolizmowi, co się łączy z Secesją, Moderną, u nas - z Mło­dą Polską. Twórcze poczynania z przełomu poprzedniego i naszego stu­lecia coraz bardziej utwierdzają się w powszechnej św