Niewątpliwie największym ewene­mentem festiwalu była sztuka M.V. Gazzo "Kapelusz pełen deszczu" w inscenizacji Teatru "Wybrzeże". Sa­ma sztuka mie ma specjalnych za­let dramaturgicznych. Jej konstruk­cja mało zwarta, niezbyt ekonomicz­na i nie zawsze konsekwentna; dia­log przegadany, z fotograficzną do­kładnością relacjonuje sposób wy­rażania się i reakcje wzięte z co­dziennego życia. Idea moralitetu - konfrontująca rozmaite rodzaje miłości i moralnoś­ci - jest dość pospolita, za to rysu­nek psychologiczny zadziwia wręcz obsesyjną wiernością wystudiowania. Sztuka M.V. Gazzo jest mało doj­rzała jako utwór teatralny; można więc powiedzieć, że jest mało teat­ralna, jeśli pod pojęciem teatru ro­zumiemy specyficzny rodzaj syntezy nie tylko myśli, ale i formy. W każ­dym jednak razie daje nieograni­czone wprost pole do rozwinięcia kunsztu aktorskiego. Wiąże się to z jej genezą, z faktem, że Gazzo pi­sząc ją w Actor's