Nie minęło jeszcze dziesięć lat od upad­ku PRL, a jej obraz w zbiorowej pamięci zaciera się - podlegając idealizowaniu albo też zmitologizowaniu. Do czasów PRL powraca się niechętnie, a jeżeli już, to aby przywoływać ówczesne dokonania lub wspominać walkę społeczeństwa z ko­munistycznym systemem. Na przekór po­wszechnej amnezji i niechęci do rozliczeń, Jerzy {#os#1115}Jarocki{/#} zdecydował się przypomnieć PRL i dominujące w niej postawy za pomocą tekstów Sławomira {#os#13561}Mrożka{/#}. Po­nieważ Mrożek swój pogląd serio i wprost na PRL sformułował dopiero po 13 grud­nia 1981, ogłaszając w paryskiej "Kul­turze" szkice, takie jak "Popiół? Diament?" czy "Jaworzno" i pisząc "Alfę", dramat o Le­chu Wałęsie internowanym w Arłamowie, w przedstawieniu Jarockiego na komunis­tyczną Polskę spoglądamy z perspektywy obozu dla internowanych. W czasach sta­nu wojennego, zdaniem Mrożka, uległa obnażeniu istota systemu opartego na przemocy