Jest więc sama ta propozycja szczególnym palimpsestem: na cierpliwej skórze "Hamleta" zapisanej tak gęsto przez Szekspira i szekspirologów, dopisuję własne sprawy i jeszcze dodatkowo wplatam w nie parę tekstów autorów szczególnie mi bliskich, Tadeusza Różewicza i Helmuta Kajzara, których poznałem nie tylko osobiście - o swojej sztuce "Hamlet gliwicki. Próba" pisze Piotr Lachmann w miesięczniku Śląsk.

I. Hamlet i sprawa polska, czyli "Dziwne to wszystko" "Król Ubu" Jarry'ego dzieje się - "w Polsce albo nigdzie". Polska szekspirowskiego "Hamleta" jest jeszcze bardziej nieokreślona. Król Hamlet, zmarły ojciec księcia Hamleta, chciał rozgromić "ciągnących na saniach przez lody" na Danię Polaków. Kraj, nazwany przez Szekspira Polską, stanowi stały i dość absurdalny punkt odniesienia w konflikcie norwesko-duńskim, który jest geopolitycznym tłem sprawy Hamleta. Horacjo, najwierniejszy druh Hamleta, komentuje to słowami "Dziwne to wszystko". Istotnie. Tajne zbrojenia armii norweskiej tylko pozornie mają za cel podbój Polski: są wymierzone przeciwko Danii. Wódz norweskiej, na wpół rozbójniczej armii, Fortynbras, łasy na tron Danii, otrzymuje gwarancję wolnego przemarszu przez Danię pod pretekstem kontrataku na Polskę. A nie chodzi przy tym bynajmniej o podbój "całej Polski", lecz o zdobycie "małego skrawka ziemi" na samej granicy. Fortynbras zjawia się je