Powieść Jerofiejewa, wydana w Pols­ce w drugim obiegu, jest groteskowym opisem podróży pijanego Wieni z Mo­skwy do Pietuszek, gdzie mieszka jego kobieta i syn. Ta wizja alkoholicznej pod­róży, wywiedziona z realnych doświad­czeń, zyskuje metaforyczny sens. Staje się symbolem losu ludzi przystosowa­nych do beznadziejności i tęskniących do nadziei. Syn Wieni zna już literę "w" i całe sło­wo,To słowo "wolność". Jest to element optymizmu. Wątły, ale jednak. Zstępowa­nie bohatera w kolejne kręgi piekieł musi mieć kres. od którego będzie mógł za­cząć się podnosić. Ten metafizyczny wymiar podróży do Pietuszek Jacek Zembrzuski mocno podkreśla. Stałym elementem oszczęd­nej scenografii jest zawieszona u góry makieta cerkwi podobna do krakowskiej szopki. Kelnerka dworcowej restauracji jest Królową Niebieską, współtowarzy­sze podróży to Aniołowie, Biały i Czarny, którzy walczą o duszę bohatera. O wartości tego spektaklu w dużej mierze