SZTUKA MICHAIŁA BUŁHAKOWA o Molierze jest bardzo smutną sztuką. Smutną, bo opowiada o niewesołych wydarzeniach, o człowieku, który za­łamuje się pod wpływem padających na niego raz po raz ciosów. Ale prze­cież utwór o Molierze nie może być tylko smutny, gdyż niezależnie od woli autora, zawsze będzie też utworem o triumfie sztuki, o zwycięstwie teatru, o sile oddziaływania wolnej myśli lu­dzkiej. Jak to się więc stało, że ta właśnie sztuka o Molierze jest tak przeraźliwie przygnębiająca? Bułha­kow udramatyzował ostatni okres ży­cia wielkiego komediopisarza. Molier, u szczytu sławy, zakochuje się w pięk­nej i młodziutkiej Armandzie Bejart. Mimo ostrzeżeń przyjaciół, mimo pro­testów zespołu, wszystko przecież wskazywało na to, że to niedobrane wiekiem ale dobrane zainteresowaniami i temperamentem małżeństwo powinno szczęśliwie przetrwać wszy­stkie burze. Stało się inaczej. Arman­da była zbyt płocha, Molier zbyt porywczy i