Nieczęsto zdarza się w naszej dramaturgii, by w formie utworu scenicznego ukazywać życiorysy wybitnych indywidualności minionych epok. Sceniczny wizerunek niezwykłej kobiety z przełomu stuleci - pisarki i aktorki Gabrieli Zapolskiej - opracowała jedna z największych naszych współczesnych aktorek Irena Eichlerówna, która jednocześnie kreuje "Tę Gabrielę" w warszawskim Teatrze Małym.
Konstrukcję dramatyczną sztuki stanowią rozmowy i monologi dwojga ludzi - Gabrieli Zapolskiej i jej drugiego męża, malarza Stanisława Janowskiego. Spektakl obejmuje ostatni okres burzliwego życia Zapolskiej, w którym podejmuje ona decyzję rezygnacji z kariery scenicznej i poświęca się całkowicie twórczości pisarskiej.

- Gratulujemy Pani sukcesu i prosimy opowiedzieć naszym Czytelniczkom, jak powstała ta sztuka? - Zaczęło się od łez i powstało na skutek łez. To zdarzenie raczej niecodzienne. W instytucie Badań Literackich PAN pracuje pani Jadwiga Czachowska, która poświęciła wiele czasu, aby odtworzyć pracę, a więc życie Gabrieli Zapolskiej. Z działalności takich ludzi można dowiedzieć się, co to znaczy bezinteresowność, umiłowanie, ambicja... coś, co każe spędzać całe tygodnie na drabinach różnych instytucji, aby znaleźć metrykę urodzenia Zapolskiej. Zbadać każdy krok, idąc śladem dni powszednich tej niepowszedniej istoty. Dotrzeć do ludzi posiadających, a nawet skrzętnie przechowujących listy tej Gabrieli, z uwagi na dużą wartość "do spieniężenia". W ten sposób doszło do ukazania się dwu tomów listów Zapolskiej i książki Jadwigi Czachowskiej o Zapolskiej. Otóż gdy złożyłam wizytę pani Czachowskiej w Instytucie, aby wyjaśnić, że nie m